Het Danish Fiddle Quartet is voor zover ik weet het meest recente project van Jorgen Dickmeiss, een man met een flinke graad van bekendheid in de Deense folkscene. Die reputatie deelt hij met collega Ditte Fromseier Hockings, terwijl de overige twee leden van het kwartet, Bruno Sanches en Mathilde Helding, deel uitmaken van de aankomende elite van jonge klassieke muzikanten. Het was, naar ’s mans eigen zeggen, een droom om originele kamerfolk te transponeren naar de klassieke vioolkwartetten. Dat heeft natuurlijk alles te maken met de vooraanstaande rol die de viool sowieso speelt in de Deense, of bij uitbreiding Noordse folk, maar net zo goed is nogal wat klassieke muziek schatplichtig aan de folk en dus kun je rustig zeggen dat het repertoire van het kwartet een voet in beide stromingen heeft.

Daar komt nog de figuur van Carl Nielsen bovenop: die componist, dirigent en muzikant wordt niet alleen beschouwd als de grootste Deen in de klassieke sector, maar hij was ook de man die de volksmuziek uit de schaduw haalde en opwaardeerde, zelfs in die mate dat een aantal liederen en melodieën, die vandaag tot het door iedereen gekende repertoire behoren, eigenlijk gewoon door Nielsen geschreven blijken te zijn.

Opener Natten kommer som ventet, haalde inspiratie bij Nielsen’s Tit er je glad en Masquerade Polka leent het thema uit Nielsen’s gelijknamige opera, terwijl Opus 33 genbesogt letterlijk een herwerking is van ’s mans gelijknamige Opus. T4 valsen is dan weer een compositie van Dickmeiss zelf, maar eentje die geschreven werd in repeteerruimte T4 van de Carl Nielsen Academie. Dickmeis betuigt ook zijn diepste respect aan violis en instrumentenbouwer Jorgen Vestergaard in de aan die man opgedragen rundtenom.

Daar kunnen we dus ook de muziek situeren, die het Quartet hier uitvoert: deels klassiek, deels bekende volksmelodieën, al dan niet van de hand van Nielsen en dat levert een dikke vijftig minuten intens luisterplezier op. Nogal wat titels verwijzen naar de nacht, zonder echter donker en dreigend te worden, al is er, zoals zoals in de titeltrack, ook wel wat heimwee in het spel en al word je, zoals in De halve Trin (de halve passen) uitgenodigd voor een tango, de nachtelijke dans bij uitstek. Kortom, een fijne, veelzijdige plaat, waarop simpelweg prachtig gespeeld wordt. Kan een mens veel meer verwachten? Ik dacht het niet en voor een stuk als het afsluitende Læsebesten (Leespaard) mag je mij altijd wakker maken, da’s zo een nummer dat je zelf zou willen kunnen schrijven. Bij gebrek aan dat talent, moet ik het dan maar keer op keer beluisteren, maar dat is allesbehalve een straf.

(Dani Heyvaert)